ไดออกซินเป็นผลพลอยได้จากกระบวนการทางอุตสาหกรรม (เช่นการทำคลอรีน, กระดาษฟอกสีด้วยคลอรีน, และสารกำจัดศัตรูพืชเพื่อการผลิต) และการเผาขยะ (ที่เกิดจากการเผาไหม้พลาสติก, ไม้ที่ได้รับการรักษาด้วย ไดออกซินมีแนวโน้มที่น่ารังเกียจที่จะสะสมในเนื้อเยื่อไขมันของมนุษย์และสัตว์ – กระบวนการที่เรียกว่า bioaccumula-tion142- และยังเป็นสารชีวมวลซึ่งหมายความว่าพวกเขาเดินทางขึ้นห่วงโซ่อาหาร 143 ครั้งหนึ่งในร่างกายพวกเขาอยู่ที่นั่น – ร่างกายของเรายากที่จะกำจัดพวกเขา และเนื่องจากพวกมันอยู่ในร่างกายของเราการได้รับแม้แต่ปริมาณเล็กน้อยก็เป็นอันตรายเพราะพวกมันรวมตัวกันตลอดชีวิต ไม่มีสารไดออกซินในระดับที่ปลอดภัย

ในบรรดาวัสดุอันตรายที่ต้องระวังคือสารไดออกซินที่โดดเด่นไม่กี่ตัวมลพิษทางอินทรีย์ที่คงอยู่และสารอินทรีย์ระเหย พวกเขาแพร่หลายไปทั่วโลกและแสดงสิ่งของเครื่องใช้ในครัวเรือนมากมายตั้งแต่ผลิตภัณฑ์กระดาษฟอกขาวคลอรีนไปจนถึงน้ำยาทำความสะอาดไปจนถึงกระทะที่ไม่ติดกันจนถึงบรรจุภัณฑ์พลาสติกจนถึงอาหาร มีการเตรียมพร้อมล่วงหน้าแล้วดังนั้นทำความคุ้นเคยกับสิ่งนี้และใช้ความระมัดระวังเพื่อลดการสัมผัสกับพวกเขาและเพื่อช่วยลดผลกระทบที่มีต่อโลก

กระดาษสามารถเป็นวัสดุที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมเมื่อเลือกและใช้อย่างชาญฉลาด – มันสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้หลากหลายย่อยสลายได้ทางชีวภาพและรีไซเคิลได้ง่าย อย่างไรก็ตามเราชาวเมอริเดียนใช้กระดาษจำนวนมากเกินไป – เกือบ 570 ปอนด์ต่อคนต่อปี นั่นคือการสัมผัสมากกว่า 1/2 ปอนด์ทุก ๆ วัน! มันสามารถใช้โทรร้ายแรงในสภาพแวดล้อม แต่เนื่องจากชาวอเมริกันจำนวนมากสามารถเข้าถึงโครงการรีไซเคิลได้ 51.6 เปอร์เซ็นต์ของกระดาษทั้งหมดที่เราใช้นั้นถูกนำกลับมาใช้ใหม่เพื่อการรีไซเคิล 3 ใน 3 ใน 3 มากกว่าในปี 1990! การรีไซเคิลกระดาษให้มากขึ้นเป็นแนวโน้มสีเขียวอย่างกล้าหาญเพราะกระดาษบริสุทธิ์นั้นเป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจัง อุตสาหกรรมกระดาษบริสุทธิ์เป็นหนึ่งในอุตสาหกรรมที่ทำลายสิ่งแวดล้อมมากที่สุดบันทึกไม้จากแหล่งที่อยู่อาศัยที่อุดมสมบูรณ์ทางนิเวศวิทยาและมลพิษทางน้ำเหมือนไม่มีวันพรุ่งนี้

โดยเฉลี่ยแล้วเราแต่ละคนผลิตเสื้อคลุมอายุประมาณ 4.6 ปอนด์ทุกวัน นั่นคือขยะเกือบ 150 ปอนด์สำหรับเราแต่ละคนในเวลาหนึ่งเดือน Yowser! มันจะไปไหนคุณอาจถาม ประมาณหนึ่งในสามของขยะถูกรีไซเคิล (1.5 ปอนด์ต่อคนต่อวัน) และมีการจัดทำ smidgen ของมันในขณะที่ส่วนที่เหลือจะถูกทิ้งในหลุมฝังกลบ (2.5 ปอนด์ต่อคนต่อวัน) หรือถูกเผา (o.6 ปอนด์ต่อคน ต่อวัน). ในปี 2549 พลเมืองสหรัฐรีไซเคิล: 99 เปอร์เซ็นต์ของแบตเตอรี่รถยนต์ ร้อยละ 62 ของการตัดแต่งสนาม ร้อยละ 51.6 ของกระดาษและกระดาษแข็งทั้งหมด ร้อยละ 88 ของหนังสือพิมพ์ กระดาษแข็งลูกฟูกร้อยละ 72; 66 เปอร์เซ็นต์ของกระดาษสำนักงาน ร้อยละ 40 ของนิตยสาร ร้อยละ 36.3 ของโลหะ ร้อยละ 62.9 ของกระป๋องเหล็ก ร้อยละ 45.1 ของกระป๋องเครื่องดื่มอลูมิเนียม ร้อยละ 34.9 ของยาง ร้อยละ 25.3…

การดูวัสดุที่เป็นของเสียที่เราสร้างขึ้นสามารถช่วยเราหาวิธีลดปริมาณและนำกลับมาใช้ใหม่หรือนำกลับมาใช้ใหม่ผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดของ sol id กระแสคือผลิตภัณฑ์กระดาษบัญชีสำหรับ ร้อยละของขยะในเขตเทศบาลดังนั้นการรีไซเคิลผลิตภัณฑ์กระดาษทุกครั้งที่เป็นไปได้จะช่วยลดปริมาณขยะที่จะนำกลับมาใช้อีกครั้งโดยขยะในลานทำส่วนที่ใหญ่ที่สุดถัดไปคือ 12.9 เปอร์เซ็นต์และเศษอาหารอยู่ที่ 12.4% ทั้งสองอย่างนี้สามารถนำไปหมักเป็นวัสดุมีค่าเพื่อเสริมสร้างดินลองดูที่โต๊ะเพื่อดูว่ามีอะไรอื่นเข้ามาในกระแสขยะของเราและในสัดส่วนใด